Bugün biraz sizi Konuralp’e tarihi Kasaba’ya götüreyim. Sonra da Asar deresinde gezintiye çıkaracağım.

Asar deresinde nereyi gezeceğim dediğinizi duyar gibiyim.

Siz daha tadına varmadınız ama harika bir eser inşa edildi. Bugünde halka açılıyor.

Her akşam yanından geçerken insani içine alan bir mimarisi var.

Ama ben tarihi, ve doğayı daha fazla severim.

Çok severim tarihi eski evleri.

Hani dantel gibidir balkonları pencereleri.

Kırılmış tahta kaplamaları ve birçok yeri.

Bahçesi vardır asırlık ağaçları salıncaklı.

Ümran Aldıç’ın şiirinde dediği gibi.

Kırk basamakları, çift tokmaklı kapıları, çift aslanlı mozaiği ve harika tiyatrosu ile tam bir maziye yolculuk.

Müzeden yukarı çıkınca eski konaklar sizi karşılıyor. Bu küçük kasabada sizi adeta içine alıyor.

Tarihi, Milattan önce 3’ncü yüzyıla kadar dayanan Konuralp antik kenti, Konuralp Müzesi, Roma Köprüsü, Su kemerleri ve Antik Tiyatrosu ile Düzce ilinin tarihi ve kültürel değerlerini içinde barındırıyor.

Atlı kapıdan geçerken şehre saygıdan başınızı eğmeniz gerekiyor.

O kadar kıymetli o kadar güzel bir yer ki adeta beni geçmişe götürürken kendinizi resetleme imkanı tanıyor size.

Derenin kenarına inin Sessiz Bahçe’de bir bardak çay ve iki muhabbet harika geliyor insana.

Fakat bu tarihin gün yüzüne çıkması ve Konuralp’im hak ettiği yeri ve mutlaka görülmeli listelerinde yerini alması için Düzce Belediyesi ve Faruk Özlü’nün katkılarını görmeniz gerekir.

Sanki kendisini bu tarihe adamış burayı gün yüzüne çıkaracağım diye canhıraş bir çalışma içerisinde.

Geçen hafta kafamı dinleye gezmeye gittiğimde Standart Profil çalışanları ellerinde kazma kürek el arabalarına doldurdukları kazı topraklarını taşıyorlar kazıyorlar karınca misali bir el arabası toprağı tarihin üzerinden kaldırıyordular.

Yani şehrin tüm paydaşları bu tarihin gün yüzüne çıkarılması için el birliği, güç birliği, gönül birliği yapmışlar kuş cıvıltıları içerisinde sonbaharın büyülü havasında emek veriyorlardı.

Bir hayal ettim.

Cıvıl cıvıl bir Konuralp akşamı.

Tarihi Konuralp akşamları düzenleniyor. Antik tiyatro tıka basa dolu. Sokaklarda iğne atsan yere düşmüyor.

Tüm eski evler pansiyon ve konaklama amaçlı dolu.

İş yerleri, hediyelik eşya, yerel ürünler satan dükkanlar dolu..

Köylü hanımefendiler bazlama yetiştiremiyor.

Dağ çileği reçeli alan ,kestane balı alan teyzelerde bir keyif.

Konuralp pilavı tencere tencere pişiyor kestaneli pilav yetişmiyor.

Akşam Yıldız Tilbe sahnede deli dolu.

Konuralp’te araç çekecek park edecek yer yok.

Ve hep birlikte türküler şarkılar söyleyip eve dönüyoruz.

Rüya gibi bir şehir Düzce ve Konuralp.

Bu 29 Ekim Cumhuriyet bayramının yıldönümünde şehrin ortasında Asar deresi üzerine kurulan harika tesis hizmete açılıyor.

Hem de çok güzel bir günde.

Bir dahaki 29 Ekim’de belki hayalim gerçek olur..

Ama Faruk Özlü hayalindeki Düzce’yi adım adım dokuyor ilmek ilmek işliyor.

İşin özünün çalışmak olduğunu herkese konuşarak değil yaparak , göstere göstere yapıyor.

Teşekkürler başkan.

Çok severim su sesini ve dere kenarlarını.

Hele birde usulca bir müzik, sıcak bir ortam ve Türk kahvesi yanında çifte kavrulmuş lokumu var ise.

Değme keyfine..

Birde köprüden geçerken dilek tut. İçinden..

Sevdiğine onu sevdiğini söyle.

Ülkeme nice bayramlar nasip et Allah’ım. Sağlık ve barış içerisinde.

Köprüden geçerken giderken ayrı dönerken ayrı bir de dua et.

Bu ülkeyi bize bırakanlara ve bu eserleri bize imar edenlere teşekkür et.

İyi ki Düzce’deyim.

Ekmeğini yediğim, suyunu içtiğim, çocuklarımı büyüttüğüm bu şehri çok seviyorum.

Düzce görülmeye değer. Türkiye cennet vatanım.

Ne mutlu Türküm diyene.

Yaşasın Türkiye Cumhuriyeti.

Yaşasın Cumhuriyet..